| Soru : Kutsal Kitap’ın kanonu nasıl ve ne zaman bir araya konuldu?Yanıt: “Kanon” terimi, tanrısal olarak esinlendirilmiş olan ve bu yüzden de Kutsal Kitap’a ait olan kitapları tanımlamakta kullanılır. Kutsal Kitap’ın kanonunu belirlemenin zorluğu, Kutsal Kitap’ın bizlere Kutsal Kitap’a ait olan kitapların bir listesini vermemesindendir. Kanonu belirlemek, ilk önce Yahudi hahamlar ve bilginler ve daha sonra da ilk Hıristiyanlar tarafından gerçekleştirilen bir süreçti. Nihai olarak, Kutsal Kitap kanonuna hangi kitapların ait olduğuna Tanrı karar vermiştir. Kutsal Yazılar’a ait bir kitap, Tanrı onun yazımını esinlendirdiği an kanona aitti. Bundan sonra Tanrı’nın sadece, Kendisini izleyen insanları hangi kitapların Kutsal Kitap’a dahil edilmesi gerektiği konusunda ikna etmesi kalmıştı.Eski Antlaşma’nın kanonu üzerinde, Yeni Antlaşma’yla kıyaslandığında çok az tartışma olmuştu. İbrani inanlılar Tanrı’nın mesajcılarını tanımışlar ve onların yazılarını esinlendirilmiş Tanrı Sözü olarak kabul etmişlerdi. Eski Antlaşma kanonu konusunda da tartışmalar olduğu inkâr edilmediği halde, M.S. 250 yılında İbrani Kutsal Yazıları kanonu konusunda neredeyse evrensel bir görüş birliği vardı. Geriye kalan tek sorun Apokrif’ti, ki bu konudaki tartışma ve görüşmeler bugün de devam etmektedir. İbrani bilginlerin çoğu, Apokrif’i iyi tarihsel ve dinsel belgeler olarak kabul ediyorlar ama onu İbrani Kutsal Yazıları’yla aynı düzeyde tutmuyorlardı.Yeni Antlaşma için, tanıyıp bir araya toplama süreci, Hıristiyan kilisesinin ilk yüzyıllarında başladı. Yeni Antlaşma kitaplarından bazıları çok erken zamanlardan kabul edilmişti. Pavlus, Luka’nın yazılarını Eski Antlaşma kadar yetkili saymıştı (1 Timoteos 5:18; ayrıca bkz. Yasa’nın Tekrarı 25:4 and Luka 10:7). Petrus, Pavlus’un yazılarını Kutsal Yazılar olarak kabul etmişti (2 Petrus 3:15-16). Yeni Antlaşma kitaplarının bazıları kiliseden kiliseye yollanıyordu (Koloseliler 4:16; 1 Selanikliler 5:27). Romalı Klement, Yeni Antlaşma’nın en az sekiz kitabından söz etmiştir (M.S. 95). Antakyalı İgnatyus kitaplardan yedi kadarını kabul etmişti (M.S. 115). Elçi Yuhanna’nın bir öğrencisi olan Polikarp, 15 kitabı kabul etmişti (M.S. 108). Daha sonra İrenyus 21 kitaptan söz etmiştir (M.S. 185). Hippolitus 22 kitabı kabul etmiştir (M.S. 170-235). Üzerinde en çok tartışılan Yeni Antlaşma kitapları, İbraniler,Yakup, 2 Petrus, 2’ci Yuhanna ve 3’cü Yuhanna’dır.İlk “kanon,” M.S. 170 yılında derlenmiş olan Muratoryan Kanonu’ydu. Muratoryan Kanonu’na, İbraniler, Yakup ve 3’cü Yuhanna hariç bütün Yeni Antlaşma kitapları dahildi. M.S. 363 yılında Laodikya Konseyi, kiliselerde sadece Apokrif’le birlikte Eski Antlaşma ve Yeni Antlaşma’nın 27 kitabının okunması gerektiğini bildirmişti. Hippo Konseyi (M.S. 393) ve Kartaca Konseyi (M.S. 397) de aynı 27 kitabın yetkili olduğunu onaylamıştı.Konseyler, hangi Yeni Antlaşma kitabının gerçekten Kutsal Ruh tarafından esinlendirilip esinlendirilmediğini belirlemek için aşağıdaki ilkelere benzer bir yol izlemişlerdir: 1) Kitabın yazarı elçilerden biri miydi ya da elçilerden biriyle yakın bir bağlantısı var mıydı? 2) Kitap Mesih’in bedeninin büyük bir çoğunluğu tarafından kabul edilmekte miydi? 3) Kitabın doktrinleri tutarlı ve öğretisi doğru muydu? 4) Kitap, Kutsal Ruh’un bir işini yansıtan yüksek ahlaksal ve ruhsal değerlere kanıt taşır mı? Yine, kilisenin kanonu belirlemediğini hatırlamak çok önemlidir. İlk kilisenin hiçbir konseyi kanon konusunda bir karara varmamıştı. Kutsal Kitap’a hangi kitapların ait olduğuna karar veren sadece ve sadece Tanrı’ydı. Tanrı izleyicilerine Kendisinin zaten karar vermiş olduğu bir şeyi bildirmişti. İnsanların gerçekleştirdiği Kutsal Kitap kitaplarını derleme süreci hatalıydı, ama Tanrı Kendi egemenliğinde ve bizim bilgisizlik ve inatçılığımıza karşın, ilk kiliseye Kendisinin esinlendirmiş olduğu kitapları kabul ettirmişti |
